Tradycyjne bartnictwo ratunkiem dzikich pszczół w lasach

Puszcza Białowieska od dawna, aż od czasów królów, słynęła z czynnego bartnictwa, czyli hodowli dzikich pszczół w specjalnie do tego celu przygotowanych (wydzianych) szczelinach w stojących drzewach tzw. barciach.

W przeszłości zawód ten był nadawany przez władców i zrzeszał miejscowych bartników w klany. Bycie bartnikiem było przywilejem. Oddawał on część nazbieranego przez siebie miodu oraz wosku na stół władającego, ale też niewielką część mógł sobie zatrzymać na potrzeby własne.

Bartnictwo w Puszczy ( gdy nie znano jeszcze uli skonstruowanych przez człowieka) było i tak bardzo rozbudowane i zaawansowane, aż do XIX wieku, kiedy to ukazem carskim zostało zabronione.

W muzeum Białowieskiego Parku Narodowego jedna z wystaw poświęcona jest dawnemu bartnictwu. Można tam oglądać wszelkie stare przybory i narzędzia służące tej działalności, stroje bartników, pułapki na zwierzęta zagrażające bartnictwu. Głównie były to niedźwiedzie.